UNIVERZITET U TUZLI
MEDICINSKI FAKULTET
Univerzitetska 1
Tuzla
O B J A V L J U J E
Kandidat Elmina Musić, dipl. med. sestra/tehničar, javno će braniti završni magistarski rad pod naslovom „Fizičko zdravlje, depresivnost i anksioznost u starijoj životnoj dobi“ dana 05.01.2022. godine sa početkom u 15,00 sati u Amfiteatru I Medicinskog fakulteta Univerziteta u Tuzli, pred Komisijom u sastavu:
- Dr. sci. Olivera Batić Mujanović, redovni profesor za nastavni predmet „Porodična medicina“ na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, predsjednik,
- Dr. sci. Amila Bajraktarević, docent za nastavni predmet „Higijena radne sredine“ na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, mentor i član,
- Dr. sci. Selmira Brkić, redovni profesor za nastavni predmet „Patofiziologija“ na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, član.
Zamjenski član Komisije dr.sci. Aida Brković, docent za nastavni predmet „Porodična medicina“ na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli,
Završni magistarski rad može se pogledati u Sekretarijatu fakulteta radnim danom od 10,00 do 14,00 sati.
Pristup javnosti je slobodan.
REZIME RADA
U ovom istraživanju, kojim su evaluirani fizičko funkcionisanje, depresivnost i anksioznost u starijih osoba, bilo je ukupno 150 ispitanika: 70 žena (46.67%) i 80 muškaraca (53.33%). Nije nađena statistički značajna razlika u broju ispitanika u odnosu na spol. Rezultati ove studije pokazali su da osobe starije životne dobi imaju narušeno ukupno mentalno zdravlje i ono je najizraženije u dobi između 75-80 godina. Nije nađena statistički značajna razlika u ukupnom mentalnom zdravlju između ispitanika dobi do 70 i ≥70 godina, iako je lošije mentalno zdravlje prisutno u grupi ispitanika koji su imali stariju životnu dob (≥70). Ukupno fizičko funkcioniranje i mentalno zdravlje statistički značajno je lošije kod žena u odnosu na muške ispitanike. Ukupno fizičko funkcioniranje i mentalno zdravlje je najlošije u grupi anketiranih koji su imali starosnu dob između 75-80 godina. Postoje statistički značajne razlike u ukupnom fizičkom funkcioniranju osoba dobi do 70 i ≥70 godina, odn. osobe dobi ≥70 godina imaju lošije fizičko funkcioniranje u odnosu na osobe dobi do 70 godina. Ispitanici starije životne dobi ≥70 godina su u statistički značajno većem procentu nepažljivo obavljali radne aktivnosti nego ranije u odnosu na ispitanike dobi do 70 godina. Slabije fizičko funkcioniranje je u pozitivnoj korelaciji sa depresivnošću i anksioznošću u osoba starije životne dobi. Ispitanici dobi ≥ 70 godina imaju statistički značajno veće probleme sa spavanjem u odnosu na ispitanke dobi do 70 godina. U dimenziji depresivnih simptoma ispitanici dobi ≥70 godina imaju statistički značajno izražen ”osjećaj nestanka”. Ispitanici stariji od 70 godina su u statistički većem procentu nepažljivije obavljaju aktivnosti nego inače jer se osjećaju iscrpljeno u odnosu na ispitanike do 70 godina. Ispitanici dobi ≥70 godina su se statistički značajno razlikovali u domeni fizičkog funkcioniranja pri čemu su umjerene aktivnosti značajno ograničavale starije od 70 godina u odnosu na mlađe ispitanike. To se odnosi posebno na aktivnost uspinjanja uz stepenice, dok ograničenja u poslu i drugim aktivnostima nisu značajna. To ograničenje se može povezati sa senzacijom bola prilikom aktivnosti. U dimenziji socijalne disfunkcije starije osobe ≥70 statistički značajno manje uspijevaju biti nečim okupirane cijelo vrijeme; treba im duže vremena da završe poslove; imaju osjećaj da ne obavljaju poslove u cjelini; osjećaju manje zadovoljstvo nakon urađenog posla; osjećaju se manje sposobnim donositi odluke. Nije nađena statistički značajna razlika između skupina kada je u pitanju osjećaj da imaju važnu ulogu u poslu i u uživanju u svakodnevnim aktivnostima. Sociodemografski faktori utiču na depresivnost i anksioznost u osoba starije životne dobi. Fizičko funkcioniranje je statistički značajno bolje kod ispitanika koji su u bračnoj zajednici, u odnosu na one koji žive sami, a to isto važi i za mentalno zdravlje s obzirom na dobijene numeričke vrijednosti bez obzira što nemaju i statističku značajnost. Ukupno mentalno zdravlje je statistički zančajno lošije na selu u odnosu na grad, dok je ukupno fizičko funkcioniranje lošije u gradu, ali kao numerička procjena bez statističke značajnosti. Lošije fizičko funkcioniranje je povezano sa stepenom obrazovanja i najlošije je kod ispitanika sa manjim stepenom naobrazbe, a to isto važi i za ukupno mentalno zdravlje koje je lošije kod manje obrazovanih ispitanika.
Uzimajući u obzir da zdravlje ima uticaj na svakodnevno funkcioniranje pojedinca, njegovu radnu sposobnost, te ukupan kvalitet života, dobijeni rezultati ukazuju na važnost unaprijeđenja psiholoških, psiholoških i socijalnih faktora koji utiču na zdravlje, te indirektno i na kvalitet života.
