UNIVERZITET U TUZLI
FILOZOFSKI FAKULTET
O B A V I J E S T
Jasmina Omerkić, javno će braniti završni magistarski rad pod nazivom: „Problem straha u filozofiji Sorena Kierkegaarda“. Javna odbrana završnog magistarskog rada obavit će se 03.10.2022. godine u 12.00 sati na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, pred Komisijom u sastavu:
- Dr.sc.Enver Halilović, profesor emeritus izabran za nastavni predmet „Savremena filozofija“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, predsjednik
- Dr. sc. Rusmir Šadić, docent, izabran na užu naučnu oblast „Teorijska filozofija“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, mentor i član
- Dr. sc. Željko Kaluđerović, redovni profesor izabran na užu naučnu oblast „Filozofske nauke“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu, član.
Rezervni član Komisije: dr. sc. Midhat Čaušević, docent izabran na užu naučnu oblast „Socioligija“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli.
Pristup javnosti je slobodan. Magistarski rad se može pogledati u Sekretarijatu Filozofskog fakulteta Univerziteta u Tuzli radnim danom od 08 do 14 sati.
REZIME RADA
Strah je jedan od ključnih problema Kierkegaardove filozofije preko kojeg je moguće razumjeti popratne elemente koji sačinjavaju suštinu njegove misli. Premda cjelokupni Sørenov opus može biti shvaćen iz dva dijela; jedan dio koji nastaje pod uticajem ranijih filozofskih promišljanja i drugi koji se rađa usljed velikog uticaja kršćanstva, strah je pojam koji u ovom smislu pronalazi svoje uporište u oba segmenta. Preko analize problema straha dolazimo do jasnijeg razumijevanja glavnih postavki egzistencijalne filozofije koja započinje upravo sa Kierkegaardom.
Ovaj modus egzistencije uslovljava kvalitativnu promjenu individue. Shodno načinu razumijevanja i odnošenja prema istom, odluke koje subjekt donosi reflektuju se na njegov sistem životnih vrijednosti. S obzirom na to, ovaj rad sadrži dio koji govori o životnim etapama u kojima pojedinac može egzistirati shodno svom odnosu spram straha. Iz tog razloga strah se razumijeva kao najveći uslov egzistencije zbog posljedičnih, presudnih sadržajnosti koji ostaju uz individuu. U procesu kvalitativne promjene subjekt ostaje prepušten samom sebi. Upravo iz tog razloga introspekcija je neminovna. Na taj način egzistencija se suočava sa ostalim modusima poput strepnje, brige, tjeskobe, očajanja, čija izvorišta su mu još uvijek nepoznata. Propitivanjem vlastitosti individua nužno počinje da razmišlja o sopstvenoj pozicioniranosti u vremenu i prostoru. U takvom promišljanju dolazi do nekoherentnosti koja postaje uzročnikom novih problema egzistencije. Izlaz iz takvog stanja, ovisno o životnoj sferi u kojoj se pojedinac nalazi, Kierkegaard vidi u strasti koja je usmjerena ka spasenju onog Ja. Preobrazba postojanja u egzistenciju na kraju rezultira saznanjem o apsurdnosti i paradoksalnosti cijele stvarnosti, bez obzira na izvor strasti. Krajnje rješenje takve situacije, o kojem govori Kierkegaard jeste individualno prepuštanje apsurdu i paradoksu zarad određenog oblika transcendencije. Sa novim posmatranjem stvarnosti i prebacivanjem potpunog fokusa na pojedinačnog subjekta, započinje novo razdoblje u filozofiji koje je za posljedicu imalo rađanje najvećih filozofskih ideja dvadesetog vijeka.
