UNIVERZITET U TUZLI
PRIRODNO-MATEMATIČKI FAKULTET
Na osnovu člana 18. Pravilnika o završnom magistarskom radu na II ciklusu studija Univerziteta u Tuzli, Sekretarijat Univerziteta
O B J A V L J U J E
Sedina Ikanović, bachelor primijenjene biologije javno će braniti završni magistarski rad, pod naslovom: „Fenotipske karakteristike vrsta iz roda Enterococcus izolovanih iz prirodnog okruženja i bolesničkog materijala“, u petak 22.07.2022. godine u Sali broj: 211 Prirodno-matematičkog fakulteta Univerziteta u Tuzli, sa početkom u 11 sati pred Komisijom u sastavu:
- Dr. sc. Nijaz Tihić, vanredni profesor, predsjednik
Uža naučna oblast “Medicinska mikrobiologija sa imunologijom” i
“Medicinska mikrobiologija sa parazitologijom”
Medicinski fakultet, Univerzitet u Tuzli - Dr. sc. Snježana Hodžić, redovni profesor, mentor i član
Uža naučna oblast “Genetika, biologija ćelije i mikrobiologija”
Prirodno-matematički fakultet, Univerzitet u Tuzli - Dr. sc. Vesna Hadžiavdić, vanredni profesor, član
Uža naučna oblast “Genetika, biologija ćelije i mikrobiologija”
Prirodno-matematički fakultet, Univerzitet u Tuzli
Zamjenski član dr.sci. Aldijana Avdić, docent za užu naučnu oblast „Genetika, biologija ćelije i mikrobiologija“ Prirodno-matematički fakultet Univerziteta u Tuzli.
Pristup javnosti je slobodan.
Magistarski rad se može pogledati u Sekretarijatu Prirodno-matematičkog fakulteta Univerziteta u Tuzli, radnim danom od 8,00 do 16,00 sat
REZIME RADA
„Fenotipske karakteristike vrsta iz roda Enterococcus izolovanih iz prirodnog okruženja i bolesničkog materijala“
Bakterije roda Enterococcus su fakultativno anaerobni saprofiti koji pod određenim uvjetima, mogu postati patogeni. Pretežito se nalaze u gastrointestinalnom traktu insekata, životinja i čovjeka, a putem fecesa se lako oslobađaju u spoljašnju sredinu, gdje se vrlo brzo prilagode novim uvjetima, što im omogućava dalje širenje i duži opstanak u prirodi. U mnogim od ovih staništa, sa alarmantnom učestalošću javljaju se sojevi sa novim mehanizmima rezistencije na antibiotike. Cilj ovog istraživana je izolacija i identifikacija fekalnih vrsta iz roda Enterococcus iz prirodnog okruženja i bolesničkog materijala i njihova osjetljivost / rezistencija na antibiotike.
U ovom radu ispitali smo 100 uzorka, od kojih 80 uzoraka iz prirodnog okruženja (uključujući lisnato povrće, mljeveno meso, zatim uzorci vode i zemlje, sakupljenih uz rijeke i jezera, potoka, kao i mjesta koji se koriste kao mjesta ispuštanja otpadne vode domaćinstava), i 20 uzorka bolesničkog materijala pozitivna na Enterocccus sp (urin, vaginalni i cervikalni uzorci).
Istraživanje je provedeo u periodu maj 2020 – decembar 2020. godine u laboratoriju Prirodno-matematičkog fakulteta Univerziteta u Tuzli.
Rod Enterococcus izoliran je u 48,75% uzoraka (39/80) iz prirode. U prirodnom okruženju, najviše izolovanih sojeva činio je: E. feacalis: 27.5% (22/80),a E. feacium je pronađen u 15% (12/80) uzoraka iz prirodnog okruženja, dok su 6.25% (5/80) uzoraka identifikovani do nivoa roda. E. fecalis je izoliran iz 50% (10/20) uzoraka vode, 5 % (1/20) uzoraka zemlje, 45 % (9/20) uzoraka povrća i 10% ( 2/20) uzoraka mesa. Iz svih uzoraka bolesničkog materijala izolirana samo jedna vrsta enterokoka i to E. faecalis. E. faecium izoliran je iz 20% (4/20) uzoraka vode, 10 % (2/20) uzoraka zemlje, 30 % (6/20) uzoraka povrća, a iz uzoraka mesa nije izoliran. Najveća rezistencija izolata E. faecalis u uzorcima iz okoliša je zabilježena na antibiotik streptomicin (95.4% tj. 21/22) i gentamicin (81.8% tj. 18/22). Međutim svi klinički izolati E. faecalis su bili rezistentni (100%) na ove antibiotike. Izolati iz prirode pokazali su 100%-nu osjetljivost na ciprofloksacin i penicilin, dok je u izolatima bolesničkog materijala bilo 15% (3/20) rezistentnih na ciprofloksacin i 25% (5/20) rezistentnih na penicilin. 4,5% (1/22) izolata izprirodnog okruženja bili su rezistentni na eritromicin, dok u uzorcima bolesničkog materijala 25% (5/20) izolata je pokazalo rezistenciju na ovaj antibiotik. U našem istraživanju u sojevima izokoliša kao i kliničkim izolatima nisu pronađeni vankomicin-rezistentni sojevi, zbog čega se može zaključiti da ovaj rezistentni oblik trenutno nije urgentan problem u našoj okolini.