OBAVIJEST O ODBRANI ZAVRŠNOG MAGISTARSKOG RADA – Almedina Tokić

UNIVERZITET U TUZLI
FILOZOFSKI FAKULTET

 

O B A V I J E S T

 

Almedina Tokić, javno će braniti završni magistarski rad pod nazivom: “Kvalteta porodične interakcije i elementi samopoimanja kao prediktori školskog uspjeha učenika”. Javna odbrana završnog magistarskog rada obavit će se 06.01.2026. godine u 13.00 sati  na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli, pred Komisijom u sastavu:

1. dr.sc. Ljubica Tomić-Selimović, vanredni profesor
   izabrana na užu naučnu oblast „Psihologija“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli
2.  dr.sc. Melisa Husarić, vanredni profesor
   izabrana na užu naučnu oblast „Psihologija“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli
3.  dr.sc. Erna Emić, vanredni profesor
   izabrana na užu naučnu oblast „Psihologija“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli.

Rezervni član Komisije: dr. sc. Alija Selimović, vanredni profesor izabran na užu naučnu oblast „Psihologija“ na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli..

Pristup javnosti je slobodan. Magistarski rad se može pogledati u Sekretarijatu Filozofskog fakulteta Univerziteta u Tuzli radnim danom od 08 do 14 sati.

 

REZIME RADA

 

Cilj ovog istraživanja bio je ispitati doprinos kvaliteta porodične interakcije i elemenata samopoimanja objašnjenju školskog uspjeha učenika osnovnih škola. Teorijski okvir rada utemeljen je na modelu roditeljskog prihvatanja i odbacivanja (Rohner, 2004; Khaleque i Rohner, 2012; Rohner, 2021), koji konceptualizuje uticaj porodične klime na razvojne i obrazovne ishode djece, te na višedimenzionalnom modelu samopoimanja (Harter, 1985), koji identifikuje samopoimanje kao važan prediktor školskog uspjeha. Uzorak je obuhvatio 369 učenika od petog do devetog razreda iz tri osnovne škole u Gradačcu (prosječna dob M = 12.73; SD = 1.49). U istraživanju su korišteni validirani instrumenti: KOBI (Vulić-Prtorić, 2002), SPPC (Harter, 1985), upitnik školskog uspjeha operacionalizovanog kao prosječna ocjena, te upitnik sociodemografskih podataka. Analiza doprinosa kvalitete porodične interakcije objašnjenju školskog uspjeha ukazala je na na slabu negativnu povezanost između očevog odbacivanja i školskog uspjeha djeteta (β = -.164, p = .035), a analizom doprinosa elemenata samopoimanja objašnjenju školskog uspjeha se kao najsnažniji prediktor školskog uspjeha utvrđena je dimenzija školske kompetencije (β = .415, p < .001). Medijatorska analiza s globalnim samopoimanjem (GS) nije potvrdila značajne indirektne efekte (p > .091). Put globalno samopoimanje → školski uspjeh bio je pozitivan i značajan (b = 0.024, p = .003). Ukupni efekat očevog odbacivanja na školski uspjeh bio je negativan i značajan ( p = .034), dok je direktni efekat pokazivao trend ka značajnosti (p =.115). Dobijeni rezultati, iako ukazuju na slabu do umjerenu povezanost porodičnih varijabli i školskog uspjeha, sugeriraju važnost razvoja sistemskih intervencija usmjerenih na osnaživanje porodične podrške i podsticanje razvoja pozitivnog samopoimanja kod učenika.